Historia Imperium Osmańskiego w Turcji
Imperium Osmańskie jest uważane za jedną z najwspanialszych i najdłużej trwających dynastii, jakie kiedykolwiek istniały w historii świata. Cesarz osmański sułtan Sulejman Chan (I) był zagorzałym wyznawcą islamu oraz miłośnikiem sztuki i architektury. Jego miłość jest widoczna w całej Turcji w postaci wspaniałych pałaców i meczetów.
Cesarz osmański sułtan Sulejman Chan (I), znany również jako Wspaniały, dokonał podboju, aby najechać Europę i zdobył Budapeszt, Belgrad i wyspę Rodos. Później, w miarę kontynuowania podboju, udało mu się również przeniknąć przez Bagdad, Algier i Aden. Ta seria inwazji była możliwa dzięki niepokonanej marynarce sułtana, która dominowała na Morzu Śródziemnym, oraz cesarza i wojownika, panowanie sułtana Sulejmana, określane jest jako złoty wiek rządów osmańskich.
Supremacja Imperium Osmańskiego rządziła dużymi częściami Bliskiego Wschodu, Afryki Północnej i Europy Wschodniej przez ponad 600 lat. Jak przeczytałeś powyżej, tubylcy nazywali swojego głównego przywódcę i jego potomków (żony, synów i córki) sułtanami lub sułtanami, co oznacza „władca świata”. Sułtan miał sprawować absolutną religijną i polityczną kontrolę nad swoim ludem i nikt nie mógł zmienić jego osądu.
Ze względu na rosnącą potęgę i nienaganną taktykę wojenną Europejczycy postrzegali ich jako potencjalne zagrożenie dla ich pokoju. Jednak wielu historyków uważa Imperium Osmańskie za symbol doskonałej regionalnej stabilności i harmonii, a także pamięta i celebruje je za ważne osiągnięcia w dziedzinie nauki, sztuki, religii, literatury i kultury.
Powstanie Imperium Osmańskiego
Przywódca plemion tureckich w mieście Antolia, Osman I, był odpowiedzialny za położenie podwalin Imperium Osmańskiego w roku 1299. Słowo „osmańskie” pochodzi od imienia założyciela – Osmana, które zapisuje się jako „Uthman” po arabsku. Turcy osmańscy utworzyli następnie oficjalny rząd i zaczęli rozszerzać swoją domenę pod odważnym przywództwem Osmana I, Murada I, Orhana i Bajazyda I. W ten sposób zaczęło się dziedzictwo imperium osmańskiego.
W 1453 roku Mehmed II Zdobywca przeprowadził inwazję z armią Turków Osmańskich i zajął starożytne i dobrze ugruntowane miasto Konstantynopol, które wówczas nazywano stolicą Cesarstwa Bizantyjskiego. Ten podbój Mehmeda II był świadkiem upadku Konstantynopola w 1453 roku, kładąc kres 1,000-letniemu panowaniu i sławie jednego z najważniejszych imperiów w historii - Cesarstwa Bizantyjskiego.
Imperium Osmańskie
Powstanie Imperium Osmańskiego
Panowanie wspaniałego władcy osmańskiego - sułtana Sulejmana Chana
Do roku 1517 syn Bayezida, Selim I, najechał i podporządkował Arabię, Syrię, Palestynę i Egipt kontroli imperium osmańskiego. Panowanie Imperium Osmańskiego osiągnęło swój szczyt między 1520 a 1566 rokiem, co przypadło na okres panowania wspaniałego władcy osmańskiego – sułtana Sulejmana Chana. Okres ten był pamiętany i obchodzony ze względu na luksus, jaki przyniósł mieszkańcom tych prowincji.
Era była świadkiem powiększającej się potęgi, nieskrępowanej stabilności oraz ogromnego bogactwa i dobrobytu. Sułtan Suleiman Khan zbudował imperium oparte na jednolitym systemie prawa i porządku i był więcej niż życzliwy wobec różnych form sztuki i literatury, które kwitły na kontynencie tureckim. Muzułmanie tamtych czasów postrzegali Sulejmana jako przywódcę religijnego i sprawiedliwego cesarza politycznego. Swoją mądrością, błyskotliwością władcy i miłosierdziem dla poddanych w bardzo krótkim czasie podbił serca wielu.
Rządy sułtana Sulejmana nadal kwitły, jego imperium nadal się rozszerzało, a później objęło większość części Europy Wschodniej. Turcy wydali znaczną część dochodów na wzmocnienie swojej floty i przyjmowali do swojej armii coraz więcej odważnych wojowników.
Ekspansja Imperium Osmańskiego
Imperium Osmańskie nadal się rozwijało i zdobywało nowe terytoria. Powstanie armii tureckiej wywołało fale na kontynentach, powodując kapitulację sąsiadów przed atakiem, podczas gdy inni ginęli na samym polu bitwy. Sułtan Sulejman przywiązywał dużą wagę do ustaleń wojennych, długich przygotowań do kampanii, zaopatrzenia wojennego, traktatów pokojowych i innych ustaleń związanych z wojną.
Kiedy imperium przeżywało dobre dni i osiągnęło swój ostateczny szczyt, Imperium Osmańskie obejmowało wówczas rozległe domeny geograficzne i obejmowało regiony takie jak Grecja, Turcja, Egipt, Bułgaria, Węgry, Rumunia, Macedonia, Węgry, Palestyna, Syria, Liban, Jordania , części Arabii Saudyjskiej i znaczną część północnoafrykańskiego regionu przybrzeżnego.
Sztuka, nauka i kultura dynastii
Imprezy królewskie
Turcy od dawna są znani ze swoich zasług w sztuce, medycynie, architekturze i nauce. Jeśli kiedykolwiek odwiedzisz Turcję, zobaczysz piękno ustawionych w kolejce meczetów i wspaniałość tureckich pałaców, w których mieszkała rodzina sułtana. Stambuł i inne ważne miasta w całym imperium były postrzegane jako artystyczne przedpola tureckiej świetności architektonicznej, zwłaszcza za rządów sułtana Sulejmana Wspaniałego.
Niektóre z najbardziej rozpowszechnionych form sztuki, które kwitły za panowania sułtana Sulejmana, to kaligrafia, poezja, malarstwo, tkanie dywanów i tekstyliów, śpiew, muzykowanie i ceramika. Podczas miesięcznych festiwali śpiewacy i poeci byli wzywani z różnych regionów imperium do udziału w wydarzeniu i świętowania z rodziną królewską.
Sułtan Suleiman Khan sam był bardzo uczonym człowiekiem i czytał i ćwiczył kilka języków, aby osiągnąć sukces w komunikowaniu się z zagranicznymi cesarzami. Miał nawet zainstalowaną w swoim pałacu niezwykle obszerną bibliotekę dla wygody czytania. Ojciec sułtana i on sam byli żarliwymi miłośnikami poezji, a nawet tworzyli wiersze miłosne dla swoich ukochanych sułtanek.
Architektura osmańska była kolejnym pokazem geniuszu Turków. Zgrabne i delikatne rzeźby i kaligrafia znalezione na ścianach meczetów i pałaców pomogły zdefiniować kulturę, która rozkwitła w tym czasie. Wielkie meczety i budynki publiczne (przeznaczone do zgromadzeń i uroczystości) były obficie budowane w czasach sułtana Suliemana.
W tamtych czasach nauka była uważana za integralną część studiów. Historia sugeruje, że Turcy uczyli się, praktykowali i głosili zaawansowane poziomy astronomii, filozofii, matematyki, fizyki, filozofii, chemii, a nawet geografii.
Oprócz tego niektóre z najwybitniejszych osiągnięć w medycynie dokonali Turcy. W czasie wojny medycyna nie doszła do etapu, w którym można było zapewnić łatwe i bezproblemowe leczenie rannych. Później Turcy wynaleźli instrumenty chirurgiczne zdolne do przeprowadzania udanych operacji na głębokich ranach. Znaleźli narzędzia, takie jak cewniki, obcęgi, skalpele, kleszcze i lancety do leczenia rannych.
Za panowania sułtana Selima pojawił się nowy protokół dla tronów, który ogłosił bratobójstwo, czyli haniebną zbrodnię mordu braci na tronie sułtana. Ilekroć nadchodził czas na koronację nowego sułtana, bracia sułtana byli bezlitośnie pojmani i osadzeni w lochach. Gdy tylko urodził się pierwszy syn sułtana, miał skazać swoich braci i ich synów na śmierć. Ten okrutny system został wprowadzony, aby zapewnić, że tylko prawowity następca tronu może ubiegać się o tron.
Jednak z biegiem czasu nie każdy następca przestrzegał tego niesprawiedliwego rytuału krwawej łaźni. Później praktyka ewoluowała w coś mniej haniebnego. W późniejszych latach cesarstwa bracia przyszłego króla byliby tylko wsadzani za kratki, a nie skazani na śmierć.
Znaczenie Pałacu Topkapi
Pałac Topkapi
Imperium Osmańskie było rządzone przez 36 sułtanów w latach 1299-1922. Główny sułtan osmański przez wieki mieszkał w luksusowym pałacu Topkapi, który miał baseny, dziedzińce, budynki administracyjne, budynki mieszkalne i dziesiątki pięknych ogrodów otaczających centralną wieżę. Znaczną część tego wspaniałego pałacu nazywano haremem. Harem był kiedyś miejscem, w którym wspólnie żyły konkubiny, żony sułtana i kilka innych niewolnic.
Chociaż te kobiety mieszkały razem, otrzymywały różne pozycje/statusy w haremie i wszystkie musiały przestrzegać rozkazu. Porządek ten był kontrolowany i utrzymywany zwykle przez matkę sułtana. Po jej śmierci odpowiedzialność miała przejść na jedną z żon sułtana. Wszystkie te kobiety były pod władzą sułtana i były trzymane w haremie, aby służyły interesom sułtana. Aby mieć pewność, że harem jest zawsze przestrzegany, w pałacu wyznaczono eunuchów, którzy pomagali w codziennych pracach i zajmowali się interesami haremu.
Kilkakrotnie kobiety te miały zaśpiewać i zatańczyć dla sułtana, a jeśli im się poszczęści, zostaną przez niego wybrane na jego „ulubioną” konkubinę i wyniesione do pozycji faworytek w hierarchii haremu. Dzielili także wspólną łazienkę i wspólną kuchnię.
Ze względu na nieustanne zagrożenie zamachem sułtan musiał co noc przenosić się z miejsca na miejsce, aby wróg nigdy nie był pewien jego siedziby.
Upadek Imperium Osmańskiego
Na początku XVII wieku Imperium Osmańskie podupadło pod względem dowodzenia militarnego i gospodarczego w Europie. Podczas gdy siła imperium zaczęła spadać, Europa zaczęła szybko zyskiwać na sile wraz z nadejściem renesansu i odrodzeniem się szkód wyrządzonych przez rewolucję przemysłową. W konsekwencji imperium osmańskie było również świadkiem słabnącego przywództwa w konkurencji z polityką handlową Indii i Europy, co doprowadziło do przedwczesnego upadku Imperium Osmańskiego.
Wydarzenia następowały jeden po drugim. W 1683 r. imperium przegrało bitwę pod Wiedniem, co jeszcze bardziej pogłębiło ich słabość. Z biegiem czasu królestwo stopniowo zaczęło tracić kontrolę nad wszystkimi kluczowymi regionami na swoim kontynencie. Grecja walczyła o niepodległość i odzyskała ją w 1830 r. Później, w 1878 r., Kongres Berliński ogłosił niepodległość Rumunii, Bułgarii i Serbii.
Ostateczny cios zadali jednak Turcy, kiedy stracili większość swojego imperium w wojnach bałkańskich, które miały miejsce w 1912 i 1913 roku. Oficjalnie wielkie imperium osmańskie dobiegło końca w 1922 roku, kiedy to zniesiono tytuł sułtana .
29 października kraj Turcja został ogłoszony Republiką, założoną przez oficera armii Mustafę Kemala Ataturka. Pełnił funkcję pierwszego w historii prezydenta Turcji od roku 1923 do 1938, kończąc swoją kadencję śmiercią. Pracował intensywnie nad ożywieniem kraju, sekularyzacją ludzi i westernizacją całej kultury Turcji. Dziedzictwo Imperium Tureckiego trwało 600 długich lat. Do dziś są pamiętani ze względu na swoją różnorodność, niezrównaną siłę militarną, artystyczne przedsięwzięcia, błyskotliwość architektoniczną i religijne przedsięwzięcia.
Czy wiesz?
Sułtana Hurrem
Na pewno słyszałeś o namiętnych historiach miłosnych Romea i Julii, Laili i Majnu, Heera i Ranjhy, ale czy słyszałeś o nieśmiertelnej miłości między Hurrem Sultana i Sułtanem Sulejmanem Khanem, Wspaniałym? Urodzona na Rusi (obecnie Ukraina), wcześniej znana jako Aleksandra, urodziła się w bardzo ortodoksyjnej rodzinie chrześcijańskiej. Później, gdy Turcy zaczęli najeżdżać Ruś, Aleksandra została schwytana przez krymskich rabusiów i sprzedana Osmanom na targu niewolników.
Znana ze swojej nierealistycznej urody i inteligencji, bardzo szybko awansowała w oczach sułtana i przez szeregi haremu. Większość kobiet była o nią zazdrosna z powodu uwagi, jaką otrzymała od Sulejmana. Sułtan zakochał się w tej ruskiej piękności i wbrew 800-letniej tradycji poślubił swoją ulubioną konkubinę i uczynił ją swoją legalną żoną. Przeszła na islam z chrześcijaństwa, aby poślubić Sulejmana. Była pierwszą małżonką, która otrzymała status sułtana Haseki. Haseki znaczyło „ulubiony”.
Wcześniej tradycja pozwalała sułtanom poślubiać córki zagranicznych szlachciców, a nie kogoś, kto służył jako konkubina w pałacu. Żyła, by dać imperium sześcioro dzieci, w tym tronu Selima II. Hurrem odegrał istotną rolę w doradzaniu sułtanowi w jego sprawach państwowych i wysyłaniu listów dyplomatycznych do króla Zygmunta II Augusta.
Całkiem niedawno kino tureckie przyjęło historię sułtana Sulejmana Khana i jego ukochanej do produkcji serialu internetowego „The Magnificent”, przedstawiającego życie i kulturę Imperium Osmańskiego.
Sprawdź swoją kwalifikowalność do wizy tureckiej i złóż wniosek o e-Visę do Turcji na 72 godziny przed lotem. Obywatele Bahamów, Obywatele Bahrajnu i Obywatele Kanady może ubiegać się online o elektroniczną wizę do Turcji.
